3 GRUDNIA 2017
Niedziela
I niedziela Adwentu
Dzisiejsze czytania
(Iz 63,16b-17.19b;64,3-7)
Tyś, Panie, naszym Ojcem, „Odkupiciel nasz” to Twoje imię odwieczne. Czemuż, o Panie, dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich dróg, tak iż serce nasze staje się nieczułe na bojaźń przed Tobą? Odmień się przez wzgląd na Twoje sługi i na pokolenia Twojego dziedzictwa. Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił przed Tobą skłębiły się góry. Ani ucho nie słyszało, ani oko nie widziało, żeby jakiś bóg poza Tobą czynił tyle dla tego, co w nim pokłada ufność. Wychodzisz naprzeciw tych, co radośnie pełnią sprawiedliwość i pamiętają o Twych drogach. Oto Tyś zawrzał gniewem, bośmy grzeszyli przeciw Tobie od dawna i byliśmy zbuntowani. My wszyscy byliśmy skalani, a wszystkie nasze dobre czyny jak skrwawiona szmata. My wszyscy opadliśmy zwiędli jak liście, a nasze winy poniosły nas jak wicher. Nikt nie wzywał Twojego imienia, nikt się nie zbudził, by się chwycić Ciebie. Bo skryłeś Twoje oblicze przed nami i oddałeś nas w moc naszej winy. A jednak, Panie, Tyś naszym Ojcem. Myśmy gliną, a Ty naszym twórcą. Dziełem rąk Twoich jesteśmy my wszyscy.
(Ps 80,2-3.15-16.18-19)
Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.Usłysz, Pasterzu Izraela,
Ty, który zasiadasz nad chrubinami.
Zbudź swą potęgę
i przyjdź nam z pomocą.
Powróć, Boże, Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
Chroń to, co to zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
Wyciągnij rękę nad mężemTwej prawicy,
nad synem człowieczym,
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,
daj nam nowe życie, a bedziemy Cię chwalili.
(1 Kor 1,3-9)
Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa! Bogu mojemu dziękuję wciąż za was, za łaskę daną wam w Chrystusie Jezusie. W Nim to bowiem zostaliście wzbogaceni we wszystko: we wszelkie słowo i wszelkie poznanie, bo świadectwo Chrystusowe utrwaliło się w was, tak iż nie brakuje wam żadnego daru łaski, gdy oczekujecie objawienia się Pana naszego Jezusa Chrystusa. On też będzie umacniał was aż do końca, abyście byli bez zarzutu w dzień Pana naszego Jezusa Chrystusa Wierny jest Bóg, który powołał nas do wspólnoty z Synem swoim Jezusem Chrystusem, Panem naszym.
(Ps 85, 8)
Okaż nam, Panie, łaskę swoją i daj nam swoje zbawienie.
(Mk 13,33-37)
Jezus powiedział do swoich uczniów: Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, mówię wszystkim: Czuwajcie!
SŁOWO BISKUPA PŁOCKIEGO
DO DIECEZJAN PO WIZYCIE U MISJONARZY W PERU
Czcigodni Księża,
Drogie Siostry Zakonne,
Kochani Diecezjanie Płoccy,
Pierwsza niedziela Adwentu rozpoczyna nowy rok liturgiczny. Zgodnie z programem duszpasterskim Kościoła w Polsce pragniemy w najbliższych miesiącach otworzyć się na obecność i działanie Ducha Świętego w życiu naszych wspólnot i każdego z nas. Od zarania dziejów Kościoła, to właśnie Duch Święty sprawiał, że uczniowie Jezusa ruszali w świat, by głosić ludom i narodom dobrą nowinę o zbawieniu. Uzbrojeni Mocą z Wysoka kolejne zastępy misjonarzy opuszczały ojczyste strony, udając się w dalekie strony, których mieszkańcy pozbawieni byli światła Ewangelii. Także dziś nie brakuje duchownych i świeckich, którzy przepowiadają Chrystusa na terenach misyjnych. Są pośród nich również księża oraz osoby konsekrowane z naszej diecezji.
W ostatnich dniach listopada odwiedziłem czterech księży płockich, którzy pracują w Peru nad Amazonką. Dlatego korzystam z okazji, żeby przekazać Wam, Siostry i Bracia, serdeczne pozdrowienia od Księży: Marka, Zbigniewa, Pawła i Radosława. Była to pierwsza wizyta biskupa płockiego u misjonarzy pracujących od wielu lat nad brzegami najdłuższej rzeki świata. Trzech spośród nich jest proboszczami, a jeden rektorem wyższego seminarium duchownego w Iquitos.
Dziękuję dobremu Bogu za czas spędzony wspólnie z misjonarzami, za możliwość poznania z bliska realiów życia misyjnego. Z pewnością niesie ono z sobą wiele radości płynących z budowania wspólnot parafialnych, ale nie brakuje w nim także trudności, z którymi trzeba się zmagać na codzień. Mówi się, że misjonarze, to żołnierze walczący na pierwszej linii frontu. Dni spędzone z płockimi misjonarzami w peruwiańskiej Amazonii potwierdziły, że jest w tym wiele prawdy. Zderzenie z odmienną kulturą, mentalnością, obyczajami zakorzenionymi często w dawnych wierzeniach, ponadto uciążliwy tropikalny klimat, wymagają od każdego misjonarza głębokiej wiary, hartu ducha, poświęcenia i pokory. Jestem pełen uznania dla płockich misjonarzy, którzy w tych trudnych warunkach dają wspaniałe świadectwo miłości Boga i ludzi żyjących niejednokrotnie w skrajnym ubóstwie.
Dlatego proszę Was, Umiłowani Diecezjanie, módlcie się często za naszych misjonarzy! Proście też Pana żniwa o nowe powołania misyjne. Na koniec, chcę gorąco podziękować kapłanom oraz wiernym świeckim za hojne wsparcie materialne misjonarzy, którzy odwiedzają parafie naszej diecezji, jak i za ofiary pieniężne przekazywane na diecezjalny fundusz misyjny – Bóg Zapłać! Dajcie a będzie wam dane, zapewnia nas Jezus w Ewangelii.
Niech rozpoczynający się dzisiaj okres Adwentu będzie obfity w dary Ducha Świętego, który przygotuje nasze serca na narodziny Syna Bożego. Ojciec Niebieski nieustannie bowiem posyła swego Syna w mocy Ducha Świętego, aby ludziom żyjącym w ciemnościach niewiary zabłysło światło zbawienia.
Z całego serca, Umiłowani, Wam błogosławię i pozdrawiam z Tumskiego Wzgórza.
Wasz biskup Piotr